Қўшни қишлоқда қиблагоҳимизнинг биродарлари бор эдилар. Исмларини Мирза Камол домла дейишар эди.(Аллоҳ раҳмат қилсин)
Домла илмли, тақволи инсон бўлиб, бизникига тез тез келиб турар, аҳли илмлар меҳмонга келишганда, қиблагоҳимиз у кишини ҳам албатта суҳбатга чақирар эдилар.
Мирза Камол домла, Душанбелик қози Абдурашид домла* билан битта устозда таълим олиб, бир ҳужрада туришган эканлар.
Қози Абдурашид домла бизникига келганларида, дадамиз Мирза Камол домлани албатта чақиртирар эдилар.
Бир сафар қози Абдурашид домла бизникига кирмасдан, тўғридан тўғри биродарлари Мирза Камол домланикига меҳмонга борибдилар.
Суҳбат, меҳмондорчилик чиройли бўлибди. Охирида, қози Абдурашид домла биродарларидан кетишга изн сўрабдилар.
Шунда Мирза Камол домла дўстларига қараб:
- Биродар, иложи бўлса бу оқшом ҳам кетмасдан шу ерда қолсалар, - дебдилар.
Қози Абдурашид домла:
- Суҳбат яхши бўлди-ку,? бизга энди рухсат беринг,кета қолайлик - дебдилар.
Шунда Мирза Камол домла:
- Кетмасангиз, Худо хохласа эртага, пешиндан олдин мени жанозамни ўзингиз ўқиб кетардингиз-да.- дебдилар.
Бу гапдан қози домла нима дейишни билмай қолибдилар.
"Кетаман десалар бу гап, биродарлари шунчаки гапириб қўядиган инсон эмас. Кетсалар, ростданам жаноза бўлиб қолса-я"- деган мулоҳаза билан охири кетмайдиган бўлибдилар.
Эртасига эрталаб Мирза Камол домланинг тўсатдан соғликлари ёмонлашиб қолибди ва кўп ўтмасдан бандаликни бажо келтирибдилар.(!)
Қози Абдурашид домла эса у кишининг васиятларига кўра жанозаларини ўқиб, сўнг Душанбега қайтиб кетган эканлар.
Аллоҳ ўтган аҳли илм домлаларимизни барчаларини раҳмат қилсин.
*Қози Абдурашид домла - Абдуҳаким қори Матқулов акани она томонидан боболари.
Обидхон Ҳамидов.